دفتر ازدواج وطلاق شرعی آنلاین

حق زندانی کردن زنان

مراجع عظام تقلید فتوا داده اند که:

همزمان با جاری‌شدن صیغه ازدواج، زن در حصر خانگی قرار می گیرد و تا آخر عمر حق ندارد بدون اجازه شوهر از خانه خارج شود.

به نمونه ای از فتواهای مراجع نگاه کنید.

آقای خمینی مسأله ۲۴۱۲ زنی که عقد دائمی شده نباید بدون اجازه شوهر از خانه بیرون رود و باید خود را برای هر لذّتی  که او می‌خواهد، تسلیم نماید و بدون عذر شرعی از نزدیکی کردن او جلوگیری نکند. ( به نظر ایشان، زن یعنی برده جنسی ومحبوس در خانه).

حضرت آیت الله العظمی سیستانی: 

زنى که عقد دائم شده، حرام است بدون اجازه شوهر از خانه بیرون برود، هر چند با حقّ شوهر هم منافات نداشته باشد، مگر این‌که ضرورتى ایجاب کند یا ماندن در خانه براى او حرجى باشد، یا مسکن مناسب او نباشد.

حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی :

بطور کلی خروج زن از خانه شوهر بدون اجازه شوهر حرام است، هر چند شوهر در خانه نبوده و مخالفتی هم در حق استمتاع نداشته باشد.

فقهای معظم چه دلیلی بر فتوای خود دارند؟

آیا دلیل فقهای نامدار مسلمان برای اثبات حق زندانی نمودن دایمی زنان در منزل ویا حصر خانگی آنان آیتی از قرآن است؟ آیا سیره پیامبر است؟ یا دلیل دیگری دارند؟

همه می دانیم که دربین 42 آیت از آیات قرآن کریم که درباره ازدواج و حقوق خانواده و.... نازل شده اند، هیچ آیتی وجود ندارد که بگوید، زنان ازحین ازدواج به اسارت در می آیند یا زندانی دایمی می شوند یا برده جنسی می شوند ویا گرفتار حصر خانگی می شوند و یا شوهران حق دارند آنان را تا آخر عمر در حصر خانگی قراردهند....

درسیره رسول خدا هم مورد روشن وواضحی که بیانگر یک قاعده شرعی باشد وجود ندارد. پیامبر بیش از 40 زن  و ده ها برده وکنیز داشت، اما آنان را زندانی نکرده بودند.

عقل یا قیاس هم دراین مورد کمکی نمی کند. اجماع هم به دلیل این که روایاتی در این موضوغ وجود دارند، معتبر نیست. چون که اجماع مستند و مدرکی می شود. علما هم مدعی اجماع نشده اند، زیرا می دانند که اجماع در این مورد باطل است.

 پس تنها دلیل این زندانی نمودن دایمی زنان، روایات است. به نمونه ای از این روایات توجه کنید:

پیامبر اسلام ص فرمود:

هر زنی که بدون اجازه شوهر از منزل خارج شود، همه فرشتگان آسمان و همه چیزهایی که بر آن‌ها عبور می‌کند او را لعن می‌کنند تا وقتی که به منزلش بازگردد.

 در کتاب عیون الاخبار نوشته شده که پیامبر اکرم ص فرمودند: «زنانی از امتم را در شب معراج دیدم که در عذاب شدیدی به سر می‌بردند. از وضعیت آن ها متعجب شدم و از شدت عذاب آن ها گریستم. زنی را دیدم که پاهایش در تنوری از آتش آویزان بود. او زنی بود که بدون اذن و اجازه همسرش از خانه خارج می‌شد.

در کتاب جواهر: قال رسول الله ص:  لا يصلح لبشر أن يسجد لبشر ، ولو صلح لأمرت المرأة أن تسجد لزوجها ...   جواهر ج 31 ص 147

ومن حقه عليها « أن تطيعه ولا تعصيه ولا تتصدق من بيته إلا باذنه ولا تصوم تطوعا إلا باذنه ، ولا تمنعه نفسها ، ولو كانت على ظهر قتب ، ولا تخرج من بيتها إلا باذنه ‌ولو إلى أهلها ولو لعيادة والدها أو في عزائه. ص 147

یعنی از حقوق مرد بر عهده زن است که مطیع او باشد.از أموال خانه بدون اجازه شوهر صدقه ندهد. روزه مستحبی نگیرد. از کامجویی شوهر ممانعت نکند اگرچه در پشت شتر باشد. از خانه خارج نشود حتا برای دیدن خویشان یا عیادت پدرش یا شرکت در عزای پدرش و...

 حالا بفرمایید که این روایات و این فتواها درست اند یا خیر؟

من می گویم که تمامی این فتواها نادرست هستند؛ زیرا:

الف – بر حسب مبنای فتوایی حقیر، اگر أساس و مبنای حکمی در قرآن نباشد، آن حکم درست نیست.

احکام شرعی باید به طور اجمال یا تفصیل در قرآن بیان شده باشد. اگر هیچ اثری از آن حکم در قرآن نباشد، آن حکم جنبه شرعی ندارد.

 علی هذا حق زندانی کردن زنان درقرآن نیامده است. درحالی که در قرآن کریم 42 آیه درباره ازدواج، حقوق خانواده وهمسران پیامبر و... نازل شده است و ابعاد مختلف مسایل خانواده را مورد توجه و تشریع قرارداده ولی کوچکترین اشاره ای نکرده است که زنان زندانیان شوهرانشان هستند وحق خروج از منزل را ندارند.

 پس اولین ایراد این فتواها و روایات مربوطه این است که موضوع و محتوایشان در قرآن نیامده است.

ب – این روایت با روایات دیگر تعارض دارند.

 نمونه ای از روایات متعارض:

1 - پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله در این باره فرمود:

هر مردی که همسرش را اذیت کند نماز و سایر عبادات و کارهای نیک او مورد قبول واقع نمی‌شود مگر این که رضایت او را جلب کند، گرچه همیشه روزه‌دار و به نماز مشغول باشد، و بندگانی را آزاد و اموالش را در راه خدا انفاق کند، نخستین کسی خواهد بود که وارد دوزخ می‌شود.

آیا زندانی کردن زن به نحوی که او حتا حق خارج شدن از منزل را نداشته باشد، اذیت وآزار زن نیست؟

2 - در کتاب من لایحضره الفقیه نوشته شده که پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله تأکید فرموده‌اند که: بهترین شما کسى است که براى زنان خود بهتر باشد و من بهترین شما براى زنان خود هستم.

3 -  پیامبر: رحم الله عبدا أحسن فيما بينه وبين زوجته ....

خدا رحمت کند مردی را که باز نش رفتار حسنه دارد. حسن معاشرت دارد.

 4 -  وقال رسول الله ص : أوصاني جبرئيل بالمرأة حتى ظننت أنه لا ينبغي طلاقها إلا من فاحشة مبينة.

جبریل به من سفارشاتی را درباره خانم ها نمود که گمان کردم طلاق آنان جایز نباشد؛ مگر زمانی که فحشای آشکار انجام داده باشند.

در علم أصول ثابت شده که اذا تعارضا تساقطا. چون روایات باب تعارض دارند، نمی توانند حجت باشند و مبنای فتوا قرار بگیرند.

ج – روایات، بیانگر فهم و اندیشه متشرعه است.

یعنی الفاظ روایات همان الفاظ و عبارات بیان شده توسط پیامبر یا امام نمی باشند؛ بلکه فهم ودرک راوی از مسایل دینی است. یعنی نقل به مضمون یا گزارش فهم و درک راوی می باشد. دراین صورت احتمال خطا و اشتباه بسیار است.

به همین دلیل است که ابوهریره 5 هزار حدیث را نقل کرده است. یعنی او در مسایل مختلف نظر و فهم خود را از گفتار و کردار پیامبر وأصحاب بیان کرده است. امکان ندارد که شخصی 5 هزار مطلب را دقیقا از کسی بیاموزد و حفظ کند.

د – این روایت برخلاف قرآن هستند؛ زیرا:

1 – زندانی کردن زنان یا در حصر خانگی قراردادنشان ظلم است. هرنوع رفتار ظالمانه بر خلاف قرآن است. قران فرموده است:  وَأَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ. آل عمران، 182.

آیا این ظلم نیست که بدون عذر شرعی، زن را در خانه محبوس سازید و آزادی را از او سلب نمایید؟

2 – زندانی کردن زنان بر خلاف زندگی معروف و مرسوم است. یعنی سلب آزادی زن، بر خلاف دستور خداوند است که فرمود: وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ نساء 19.

3 – برخلاف حق برابری زنان با مردان است، چنان که قرآن فرموده است:

لهن مثل الذی علیهن بالمعروف، 228 بقره زنان با مردان دارای حقوق برابر هستند.

4 – زندانی کردن زنان بر خلاف حقوق انسانی و کرامت انسانی اوست. زن کالا یا أموال نیست که مرد اورا در گوشه ای از خانه خود مخفی کند.

فتوای صحیح

با توجه به مطالبی که بیان شد، زن در خروج از منزل، برای خرید، تحصیل، کار وامور عادی وعرفی جامعه احتیاج به اجازه شوهر ندارد و می تواند بدون اجازه او رفتار کند و تنها در موارد مهم که تفاهم خانواده و مصالح خانواده ایجاب می کند باید با رضایت شوهر باشد. چنان که مردان هم درامور مهم خانواده با همسرش مشورت نماید و تصمیمات مشترک و با توافق یکدیگر بگیرند. اگر چنین نباشد، این خانواده بی سامان یا ناسازگار است.

این ناسازگاری و بی سامانی را نمی توان به نام دین یا اسلام گذاشت.

علی هذا بهتر است اول، روش زندگی خانوادگی را بیاموزند  و بعد ازدواج کنند.